zondag 31 juli 2016

WhatsApp

Toen ik depressief was,
lag ik hele dagen in mijn bed.
Niemand mocht me storen.
Niemand wilde ik nog zien,
of überhaupt nog horen.
Door WhatsApp wist iedereen
dat ik wél gewoon nog leefde,
want dan stuurden ze:
'Ik hoor niks meer van jou'
En ook al reageerde ik dus niet,
de vinkjes werden, na het lezen,
nog wel gewoon, als altijd,
blauw

vrijdag 15 juli 2016

armbanden

Of ik dagelijks een vrolijk kralenarmbandje draag met daarop woorden als 'depressie' of 'ptss'? Nee. Natuurlijk niet. Als ik griep heb, draag ik ook geen sieraad met dat woord. Waarom zou ik? Zoiets zet ik namelijk op Facebook of vertel ik gewoon...
Het ís nu eenmaal zó; lichamelijke klachten deel je wat makkelijker dan psychische klachten.

En daarin zit het hem denk ik: soms moet je even overdrijven om aandacht te krijgen om het taboe ergens vanaf te krijgen. En dat je dat niet altijd té serieus hoeft te doen. En dat doe ik door armbandjes te maken met woorden als: depressie(f), oxazepam, namen van GGZ-instellingen, of met verschillende therapieën zoals PMT of creatief. Tijdens míjn opname deed 'angst' het goed, net als 'PTSS'.
 'EMDR' liep ook lekker. Cocaïneverslaving deed het minder goed.  Toch weer dat stigma hè?!

Toch geloof ik dat het een gat in de markt is. Want wie wil zijn stoornis of medicatiesoort nou níet in een armbandje terugzien? ;-)

Ik wil ze best maken. Het geld doneer ik graag aan een goed doel dat zich inzet tegen stigmatisering van psychische ziektes.

Maar eerst even kijken of er interesse is. En of er een stichting is die dit ziet zitten en het geld wil.

4,00 incl verzending/ materiaal voor een armband. En dan 2,00 naar goed doel. Is dat wat? Ik zal er zelf NIKS aan over houden!