spullen

Ik houd van spullen kopen. Of eigenlijk: meer van spulletjes. Of eigenlijk: van bepaalde spulletjes. En ik wéét dat ‘herinneringen langer leven dan spullen’ (deze quote hangt zelfs  bij ons op ons toilet) maar een herinnering koop je niet even bij de HEMA, maar een gezichtsmaskertje dan weer wel. Net als een kaarsenstandaard, een leuk theekopje en een fotolijstje.

Als ik door een VT Wonen blader, of, in een erger geval, door de Scandanavian Living, dan weet ik dat ik houd van huizen die rust uitstralen. Met een mooie eyecatcher aan de muur en één ‘statement’ op het dressoir. Maar als ik door de stad loop, ben ik dat blijkbaar weer vergeten. In de paarse kandelaar zou een roze kaars leuk staan, bedenk ik dan en hé de kandelaars zijn in de aanbieding, dus dan neem ik ook meteen een roze mee. Dan zou het grappig zijn als ik ook meteen een paarse kaars voor in die roze koop.

En zo wil het dus zijn dat ik laatst opmerkte dat mijn twee grote ‘kaarsendozen’ vol zaten. Ik legde mezelf een kaarsenkoopstop op, ik had inmiddels geribbelde, gedraaide, led- en gewone kaarsen in het pastel, naturel, neon en het wit, in allerlei formaten. Maar ja, vervolgens loop ik dan een Kruidvat in en die heeft dan de stompkaarsen in de aanbieding: 1 betalen, drie halen. Dus dan zou ik wel gék zijn als ik voor 10 euro níet negen stompkaarsen mee naar huis neem. De waxinelichtjes zitten trouwens in een derde doos.

Een paar dagen geleden keek ik of ik nog een leuke kaarsenhouder had, ik moet het huis toch, gezien het weer, herfstklaar maken. En hoewel ik wist dat ik er wel genoeg zou hebben, schrok zelfs ik van de 33 kandelaars en houders. Tien stuks deed ik naar het weggeefkastje in de buurt, 23 stopte ik maar snel weer in de kast voordat mijn man ze zou zien.

Als ik het alleen zou hebben met kaarsen en hun houders, was het nog tot daaraantoe, maar ik heb dit dus ook met notitieboekjes, had ik het ooit met stempels (?), klei (?), kralen en elastiek en vandaag de dag nog steeds met dagcrèmes, keramieken huisjes, luxe natuurkwartetten en lipglosses (als ik in de LINDA zie staan dat de musthave van dit moment de buttery melting, glow on cheek and lips met een poederachtig én tegelijkertijd glossy finish en superstained lipgloss is, dan moet ik hem hebben.). Maar ik vergeet nu de kinderkleding voor mijn jongste (wel vaak tweedehands) en vast nog wel wat dingen.

Hoe dat gaat met zoiets als dagcrème? Stel: ik koop een crème bij de HEMA (is die weer!) en de dagen erna ben ik er tevreden over. Dan komt er onrust: er moet meer van die dagcrème komen, dus dan haal ik er, meestal zodra die in de aanbieding is, er meteen twee bij. Genoeg voor een jaar. Maar, doordat ik ook merk dat mijn huid méér nodig heeft dan die drie potjes, ik ben immers ook al 45, vind ik dat ik ook wel een ‘goede’, lees: duurdere, mag hebben. En als ik die dan heb uitgezocht in de winkel, dan haal ik er ook een tube goedkope dagcrème bij, want ‘dat is handig’. Ik snap dat zelf nu óók niet. Dan haal ik in Duitsland nog twee tubes Nivea ‘für das gesicht’, want: goedkoop en Nivea is altijd goed. Ik heb nu dus minstens 7 stuks liggen en dat terwijl ik er maar één wil hebben.

Laatst las ik ergens dat er eigenlijk ruilbeurzen moeten komen voor ADHD’ers die een hobby begonnen zijn en daar dus meteen alles voor kochten, maar na een maand of eerder op uitgekeken zijn. En dan blijf je maar zitten met die spullen. Als ik dan naar mijn knutselkast kijk die uitpuilt met spullen voor sieraden maken, fimoklei, garen, luchtdrogende klei, stiften en potloden en verf, dan vind ik dat een heel goed idee. Ook op dit gebied heb ik die koopdrang.

Het lijkt me echt voer voor psychologen: welke leegte wil ik opvullen? Waar komt de onrust vandaan? Maar mijn therapeut vindt het volgens mij nog wel meevallen nu het om zeven cremes en drie dozen kaarsen gaat en dat van die hobbybeurs vond ze juist een heel goed idee.

Maar ik wil het wel gaan aanpakken: al is het maar uit milieuoogpunt. Een tijdje geleden legde ik mezelf al een notitieboekkoopverbod op en tot op heden gaat dat goed. En dat moet ik dus ook gewoon voor kaarsenhouders en lipgloss doen. Dat komt echt wel goed. Ik ben er klaar voor!

 

(Al moet ik straks even naar de drogist, want mijn duurdere dagcrème blijkt voor 50+ te zijn en ze blijken er ook te hebben voor 45+ dus die móet ik hebben. NU.)