Als je dan zo midden in een depressie zit, dan gaat er wel eens wat langs je heen. Gelukkig had ik een man in hetzelfde huis rondlopen die geen depressie had en dus het één en ander overnam. Fijn.
In ieder geval: de school van één van de kinderen vond dat onze dochter nog een keer onderzocht moest worden. Juf vermoedde ADHD. Wij niet. En ik gun mijn kind echt wel haar stoornissen, maar ernstige dyslexie met grote geheugenproblematiek vonden wij eigenlijk wel voldoende. Maar vooruit, zij ging getest worden. ADD kwam eruit. Ik las de rijen symptomen die passen bij ADD en dacht: hé dat heeft mijn ándere kind. Dus op de vraag: herkennen jullie je kind erin, konden we eerlijk 'nee' zeggen. Maar goed: psycho-educatie voor dochter en ons en school ging er rekening mee houden. Onze dochter ging daar mooi mee aan de haal, want toen er werd gezegd dat ze af en toe een rondje om de school mocht rennen als ze zich niet kon concentreren, dan wist ik de uitkomst al. En inderdaad. Er werd elke dag een rondje om de school gerend.
We starten met medicatie. Ze heeft uitleg gehad en blijkbaar is er gezegd dat je minder trek kan hebben in eten. Maar je kan ook een 'hongerklop' krijgen.
Ik vraag me af hoeveel dagen ik moet wachten tot ze ze allebei heeft gehad.
De dag erna komt ze uit school. De broodbak helemaal nog gevuld. 'Ik had echt geen trek mama, dat kan door de medicatie komen'. Tik. die hebben we gehad. Ook de hongerklop liet niet lang op zich wachten. Twee uur later staat ze bij de snoepla: 'Mam, ik heb ineens zó trek, ik denk dat ik een hongerklop heb.
Mooi. Die hebben we óók gehad. Binnen 24 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten