Toen ik de lerarenopleiding volgde, moest ik veel lesplannen maken. Héél veel lesplannen. Ook moest ik voortdurend aan mijn POP werken. Vreselijk vond ik het. En kinderachtig.
In de wereld van de GGZ hebben ze ook zoiets: het signaleringsplan. Ik moest -serieus- gaan invullen wanneer ik 'in groen, geel, oranje of rood zit'. Welk gedrag ik laat zien in welke kleur.
Er werd me verteld dat een eerste depressie een voorbode kan zijn voor een volgende. (Niet een heel geruststellende gedachte trouwens. Ik vind ééntje wel genoeg. Mijn gezin ook denk ik.). Maar als ik een signaleringsplan heb, kan ik voorkomen dat het gaat gebeuren. Dat is het idee.
Maar goed. Na maanden van principieel weigeren, moest ik er nu aan geloven.
Groen en rood zijn ingevuld.
Groen: het gaat goed.
Rood: ik wil dood.
Nu nog iets zien te vinden voor geel en oranje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten