Geen goed idee

Na een paar dagen er weer 'even te zijn', en daarmee bedoel ik: niet overdag in bed liggen, niet schreeuwen tegen huisgenoten, niet alleen maar negatief denken, maar wel: boodschappen doen, wandelen, kinderen de aandacht geven die ze zó verdienen en ik al een tijd niet kan geven, nog meer wandelen en zelfs een terrasje en een kroegje en nog een terrasje, én sociale contacten te hebben gehad, zijn er wel die vervelende nachten.

(Van kinds af aan slaap ik goed. Maar dan ook écht goed. Als mijn hoofd mijn kussen raakt tot aan de wekker. Geen probleem. De laatste maanden had ik slaapmedicatie en die nam ik voor de zekerheid. Er was toch wel wat angst voor de nacht. Het idee sowieso in slaap te vallen gaf me rust.  Omdat dat toch wat verslavend werkt, ben ik ermee gestopt. Ik kreeg er wat anders voor. Maar na hartkloppingen, trillen en tot 4 uur wakker te hebben gelegen, heb ik dat tot dit moment niet meer herhaald.)

Dit schijnt er één te zijn, van die vervelende nachten. Na het nemen van een nogal grote beslissing, werd ik hyper en wilde ik het e.e.a. geordend hebben in huis. Een slaappil moest me dan maar weer rustig krijgen. Dat is 'm nu, zo'n drie uur na inname, nog niet gelukt. Ter afleiding ging ik op google zoeken met de term 'depressie goede dagen' (want hoe kan ik nu ineens drie goede dagen hebben? Ben ik beter? Is het (weer) een schijnbeweging?) en kwam daarmee op een voor mij bekende site.  deze site. Hierop staat een 'boek' van een schrijver die een depressie heeft meegemaakt en die ook mensen met depressie-ervaring heeft geïnterviewd. Hoewel ik niet alles herken (en me vreselijk stoor aan de 'ik wordt' en 'je vind' en dat -bijna- consequent door de hele tekst), werd ik wel weer geraakt (huilen dus...) door uitspraken, bevindingen, ervaringen.

Een bloemlezing (nou ja, wat losse kreten) van die site, in eigen woorden, waarbij ik het dus niet drooghield. De herkenning. Het idee dat ik niet de enige ben met van die idiote dingen. Zo gek.

'depressie is een gevolg van constante stress'

'zelfverwijdering, je afsluiten voor anderen, op idiote tijdstippen boodschappen doen, geen verjaardagen meer bezoeken, afspraken afzeggen'

'de angst dat die positieve gevoelens niet meer terugkomen'

'geen spanning meer aankunnen'

'niet in de spiegel willen en durven kijken, omdat je er slecht uitziet'

'je bed is veilig, gordijnen dicht, deur dicht'(hier huil ik standaard om. Wat háát ik dat bed inmiddels!)

'verleden-> alles verkeerd gedaan'
'heden-> het continu tekort schieten'
'toekomst-> het komt nooit meer goed'

'het niet als ziekte zien, maar als zwakte'

'schaamte, schaamte, schaamte'

'Ik ben mezelf niet, ik ben mijn depressie'

'overleven'

'proberen niet na te denken, want alles is negatief en dat roept meteen weer de somberheid op'

en dus:

Soms best goede dagen en ineens, ineens is het er weer. Diepe ellende.

En nu vrees ik dat ik die diepe ellende weer heb opgezocht. Door gewoon even te googelen op 'depressie goede dagen'.

hmmmm.