Wat ik moet. Wat ik wil. Vakantie.

Vakantie. Ik vond het spannend. Ik vind het spannend. Ik heb niet mijn beste jaren achter de rug. En een bepaalde tijd tot april 2019 was echt heel beroerd. 

Vakantieplannen maakten we niet. Want hoe maak je vakantieplannen als je niet weet of je relatie dan nog bestaat? Hoe maak je vakantieplannen als je niet weet of je nog overeind staat tegen die tijd?

We moesten niet alleen met deze -toch wel essentiële- zaken rekening houden. Er waren nog wat componenten: vakantie van het werk van de oudste, vakantie van de verkering van de oudste én die van zijn ouders, vakantie van het werk van de middelste, de vakanties van de kinderen: de één in de ene regio, de andere in een andere, een kamp waar de puber ECHT naartoe MOEST, de vakantie van de man, de bestemming. Dit? 'NEE!' Dat? 'JA!' Maar nooit iedereen tegelijkertijd. De jongste betrokken we er ook wel bij hoor. Met de vraag: Wil je op vakantie ijsjes? Ze zei 'ja'. Tenminste één die meewerkte.

Uiteindelijk kwamen we eruit en nu zijn we er. Op een minicamping met zwembad, veel groen, een huiskamer, enorme plekken, schoon sanitair. Één kind is niet mee. Die is met de verkering en het gezin op pad.

De kinderen zijn tevreden. De man is tevreden en ik, ik ook wel, denk ik. Of niet? Ik weet het niet. Want: hoe vier ik vakantie? Soms vliegt alles me aan. Was ik ziek of ben ik ziek? Waarom zit ik op Twitter? Waarom voel ik me nu zo gejaagd, te veel Ritalin? Waarom ben ik zo gespannen? Waarom onstpande ik gisteren zo goed? Waarom praat ik dom mee over het weer? Waarom moet ik lezen? Waarom MOET ik ontspannen?

Dus ik pakte het Flow vakantieboek. En nu ben ik nog verder van huis. Ik 'moet' niet iets 'moeten', ik moet iets willen. Maar niet té graag.  ik moet geen lijstjes maken en moet zien wat de dag me brengt. Maar niet alles helemaal 'doelloos' doen, maar voornamelijk wel. En ruziënde kinderen en lekke matjes en hittegolven: het hoort er allemaal bij. Maar goed. Dat wist ik al.

Maar ik moet van mezelf te veel misschien en toch ook niet. Maar moet ik iets of wil ik iets? 'Je MOET niks', zegt iedereen. En: 'Volg je gevoel!'

Maar als ik NU mijn gevoel zou volgen, zou ik de hele dag alleen zijn. Soms even in het zwembad springen, niet kijkend naar de 'bommetjes' van de kleuter, een fles wijn opentrekken wanneer ik wil en niet wanneer ik vind dat het 'mag', ik zou enkel op mijn telefoon zitten, ik zou niet koken, ik zou niet sociaal doen. Én ik zou op die manier waarschijnlijk weer zo in een depressie schieten.

Dus ik zeg dat ik geniet. En misschien doe ik dat ook wel. Ik doe sociaal en misschien ben ik dat ook wel. Ik zeg dat ik de vlinder prachtig vind en kijk er net zo lang naar als degene die mij erop wijst. Ik doe mee aan de gezamenlijke maaltijd. Ik bestel brood en bereid deze voor de kinderen. En eigenlijk wil ik gewoon ook lezen, ontspannen, genieten, mindful bezig zijn. Maar daar ben ik te druk mee.

En dat staat nu óók overal geschreven: je moet het niet té graag willen. Je moet niks moeten. Je mag iets willen. Maar écht willen. Maar eigenlijk dus niet, want dan wil ik ook verkeerde dingen: afzonderen, afsluiten, verstoppen. Maar ik wil ook geen depressie. Dus ik moet dingen willen. En ik moet dingen doen.

Dus misschien moet ik de druk gewoon nog iets meer opvoeren en er geen 'willen' maar 'moeten' van maken.

Maar dat zal ook wel weer fout zijn. Volgens de Flow. Volgens de lezers. Volgens mezelf.

Ik weet het even niet.

Maar als ik de foto's van mijn vakantie zie of ergens plaats, dan is het één en al perfect en voel ik me weer schuldig.

Maar dat mag niet en dat hoeft niet, roept iedereen dan. Klopt.

Daar waar ik vroeger genoot, relatief zorgeloos, vrolijk, maar tóch perfectionistisch was, ben ik nu maar bezig met of ik het goed doe. Voor mezelf. Niet voor anderen. Dat wel.

Vermoeiend ook wel.

Ik moet écht eens normaal gaan doen.

('En wat is normaal dan? In jouw ogen?' Die vraag ga ik niet beantwoorden)

Fijne vakantie!

Ik ga verder. Ik moet ontspannen. Oh nee, ik wíl ontspannen. Maar niet te graag natuurlijk, want dan schiet het zijn doel voorbij.... Zucht.

Ik HOOP te gaan ontspannen!