uitzendkracht

Ik had het geluk om midden in de zomer daar 'op de afdeling' te zitten. Ik trof er weinig mensen met een winterdepressie maar trof er wél veel vakantievierend vast personeel.

Er werd gebruik gemaakt van een uitzendbureau. De meeste uitzendkrachten hadden geen enkel idee wat ze kwamen doen. Eentje riep van de bank 'wat ik dan had, dat ik hier zat' en een ander, met wie ik ging voetballen, ging mij 'dollen' met de bal en liet me zien dat híj 374 keer kon hooghouden. Met mijn bal.

De leukste uitzendkracht vond ik degene met wie ik een uur zat te kletsen over van alles en nog wat: waar hij tegen aanliep in dit werk, hoe zijn gezin in elkaar stak. Dat soort dingen. De vaste verpleegkundige was bezig met het klaarzetten van medicatie. Af en toe kwam er een medepatiënt bij ons in de ruimte koffie halen. Ineens zegt de uitzendkracht tegen mij: 'ongelooflijk dat we met z'n drieën aan het werk zijn op zo'n rustige afdeling'. Dus ik begin uit te leggen dat ik er niet werkte, maar...

Hij: haha. Ga maar iemand anders in de maling nemen.

Volgens mij heb ik dat die avond niet meer gedaan, iemand in de maling nemen. Want ik ging naar bed. Daar. Als cliënt.