Verantwoording

Ik ben niemand verantwoording schuldig. Tenminste, als ik de meeste mensen mag geloven. ‘Trouw aan jezelf zijn’, dat soort dingen komen er dan uit als ze met me praten.

Maar in mijn geval is dat dus best lastig, ik wil o-ve-ral verantwoording voor afleggen. Over dat ik wat laat ben bij school (want mijn dochter komt altijd als laatste uit de klas, haha) Over dat ik Coca Cola heb gekocht terwijl het niet in de Bonus was, maar ik er toch zin in had (mijn man kijkt me aan en denkt: waar heb je het over? Al koop je drie kratten Heineken voor de volle prijs, wat boeit het? Heineken is misschien wel een verkeerd voorbeeld. Laat ik er Hertog Jan van maken.)

Ook leg ik aan iedereen verantwoording af wat ik wel en niet tweet (niks te persoonlijk, maar soms ook wel en ja, de kinderen zijn het ermee eens als ik over ze schrijf hoor en ik zet ook nooit iemand echt voor schut ofzo en ik vloek en scheld eigenlijk ook niet op Twitter, omdat ik niemand wil kwetsen. Toegegeven: in het echte leven vloek ik te veel, dus Twitter doet ook echt haar goede dingen voor me.

En als ik dan mijn twijfel over mijn twittergebruik op Twitter gooi is de strekking van de reacties: tweet waarover jij wil tweeten en doe waar jij je fijn bij voelt. En dat lijken me meer dan juiste adviezen.

Maar….ik wil soms wel eens wat persoonlijker worden, zoals nu. Niet om allemaal berenknuffelgifjes te krijgen, maar om te kijken of mensen echt mee kunnen denken over de situatie waarin ik zit. En dat ik kan kijken of daar adviezen bij zitten waarmee ik echt wat kan. Of ik wil vragen of sommige mensen misschien de medicatie slikken die ik slik en of ik daar misschien iets over kan vragen. Ik wil soms wel eens flink uithalen naar iemand op Twitter van wie iedereen denkt dat het een leuk mens is, maar ik denk te weten dat dat allesbehalve zo is. Maar goed, met dat laatste schiet echt niemand wat op. 

MAAR: ik wil helemaal niet dat dat familielid met wie ik geen contact heb, weet wat ik slik. Of hoe het gaat. En wat als mijn therapeut en huisarts meelezen en lezen dat ik momenteel mijn eigen zorgvuldig gespaarde voorraad oxazepam opeet, maar ook op eigen houtje gestopt ben met een ander middel? Of wat als de moeder van een klasgenootje dit leest en zich nu afvraagt hoeveel oxazepam ik nu op heb nu haar zoontje hier speelt? 

Tuurlijk kan ik persoonlijke dingen ook met vrienden of familie bespreken en dat doe ik ook echt wel. Maar wat lijkt het me soms fijn hier wat kwesties te werpen, jullie reacties te lezen en daarmee iets te doen. Of niet. En dat ik daar vervolgens geen verantwoordelijkheid voor afleg natuurlijk.