In de kliniek vullen we elkaar goed aan. Hij en ik. We hebben veel publiek. Sommigen gaat het te ver. Onze grappen. Die lopen weg. Anderen raden ons aan een cabaretprogramma te maken, desnoods een YouTubekanaal te beginnen. We fantaseren erover.
Maar wie rijdt er dan naar de voorstellingen? Eerst afspreken wie het minst suïcidaal is? Degene die het die dag het minst is, rijdt. En wat nou als we het allebei zijn? Kop of munt dan maar. Overigens is de keuze redelijk snel gemaakt: ik heb geen rijbewijs, hij wel. Mocht hij het een dag niet zien zitten, rij ik. Is het alsnog spannend.
De humor is zwart. Maar dat kan júist daar. Iedereen zit er ellendig bij. Ver van huis. Depressief, verslaafd of burnout.
Wat een bende. Maar wel leuk. Soms.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten