Ja. Dat kan best.
Natúúrlijk viel er niks te lachen toen ik in bed lag. Toen ik hele dagen in dezelfde houding naar de klok keek. Toen ik niet meer vooruit of achteruit wilde. Toen ik gewoonweg niet meer kon. Het lachen was me vergaan. Mijn gezicht stond gespannen en hoogstwaarschijnlijk had ik iemand die hierover een grap had gemaakt, vermoord. Bij wijze van spreken dan, want ook die energie had ik niet meer.
Maar als je iemand bent, zoals ik, die niet aan depressies deed, of aan andere psychische stoornissen. En je gedraagt je vervolgens een jaar alsof je wel een depressie hebt. Dan mag je daarover grappen maken. Vind ik.
Gelukkig trof ik tijdens mijn opname genoeg mensen die met net zoveel (ok. meestal iets minder...) zelfspot naar zichzelf keken als ik. En als je duidelijk hebt wie er met wat grovere humor om kan gaan, heb je het goed voor elkaar. En heb je meer lol in een kliniek dan in welk vakantie-of welnessresort dan ook.
Ik 'onze' kliniek had iedereen het over de 'U-turn'. Als je die maakte, ging je uit je depressie en op naar de positiviteit. Rondom de U-turn werd er veel gelachen.
Mijn sintgedichten eindigden altijd met de U-turn. Om vrolijk af te sluiten.
' Je eindigt hier niet in een kist of een urn,
Want jij maakt hier absoluut de U-turn!'
Of:
'Je hebt nu een kamer met een verhoging,
na jouw mislukte zelfmoordpoging'
Let wel. Bij de mensen die nog volop suïcidaal waren, of geen humor hadden, liet ik dit soort dingen achterwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten